Vandaag hebben we weer een prachtige tocht voor de boeg. En we hebben wederom heel veel geluk met het weer, de vooruitzichten voor vandaag zijn erg goed. We boffen hier echt heel erg mee, het kan in september ook heel ander weer zijn. Nou kunnen we vandaag ook wel goed weer gebruiken, dan zijn de uitzichten toch een stuk mooier.

We gaan vandaag één van de populairste wegen in Noorwegen rijden, namelijk de Atlanterhavsveien, ook wel bekend als de Atlantic Road of Road in the Ocean. Het maakt deel uit van de Fylkesvei 64 en verbindt de eilanden van Averøy tot Vevang en Eide. De Atlanterhavsveien zelf is 8 km lang en laat je letterlijk door de Atlantische oceaan rijden middels 8 bruggen.

Deze prachtige route werd geopend in 1989. De aanleg van de route kende vrij bizarre omstandigheden. In de zes jaar dat men aan het bouwen was, hebben de bouwvakkers 12 orkanen moeten doorstaan. In 2005 werd de weg gekozen tot Noorse bouw van de eeuw. De oceaan is al eeuwenlang van groot belang voor Noorwegen, zowel als transportmiddel maar ook voor bijvoorbeeld industrie en toerisme. In de dorpen vlakbij de Atlantische Oceaan is de visserij al generaties lang van groot beland. De Atlanterhavsveien is dan ook een verbetering voor het vervoeren van goederen voor de visserij.

Maar eerst rijden we nog een prachtig stuk van Ålesund langs fjorden, meren, bergen en schilderachtige dorpjes. We rijden door meerdere tunnels maar maken ook weer een flinke oversteek met een veerboot, deze keer over de Midfjord.

Onze eerste stop is in Bud, een klein plaatsje langs de route. Je vindt hier delen van het kustfort Ergan uit de Tweede Wereldoorlog, vanaf hier heb je een mooi uitzicht over de oceaan en het dorp. Er zou ook nog een museum zijn maar dat was gesloten.

Daarna langs prachtige, rustige en smalle weggetjes langs de kust verder gereden naar Vevang, hier hebben we bij een kleine supermarkt wat broodjes en beleg gekocht.

Iets verderop begint de Atlanterhavsveien maar wij stoppen eerst even op de parkeerplaats bij Hågå, hier eten we in het zonnetje onze lunch. Vanaf de parkeerplaats loopt er een kustpad door heuvels bedekt met heide en kleine meertjes. In één van die meertjes liggen meerdere wit marmeren stukken zuil, dit is een kunstwerk van de Noorse kunstenaar Jan Freuchen.

Je moet ervan houden, het zegt mijn niet veel. Maar het wandelingetje langs de kust was wel mooi. En we hadden ook prachtig uitzicht op de eerste brug, de Vevangstraumenbrug, 119 meter lang en 10 meter hoog.

En dan rijden we de eerste brug op, prachtig om te zien. Gelukkig zijn er hier wel heel veel stopplaatsen zodat we alles goed op de foto en film kunnen vastleggen. De tweede brug is de Hulvågenbrug, dit zijn in totaal 3 kleine bruggen van in totaal 293 meter lang en slechts 4 meter hoog.

En dan volgt de Storsteinsundbrug, de mooiste van allemaal. 260 Meter lang en maar liefst 23 meter hoog. Het is niet alleen de hoogte die deze brug zo bijzonder maakt maar ook de schuine bocht die hij maakt. Deze brug is dan ook het symbool van de Atlanterhavsveien.

Via deze brug komen we op het eilandje Eldhusøya, hier vind je het grootste rustgebied van dit gebied. Delen van het eiland zijn moerasgebied, hier mag je dus niet op lopen. Er is een verhoogd wandelpad gemaakt dat boven het terrein lijkt te zweven. Hierover loop je rondom het eiland, een wandelingetje van ongeveer 20 minuten. Maar wel met schitterende uitzichten over de oceaan. We denken zelfs twee zeehonden te zien maar die waren wel ver weg. Ik heb geprobeerd in te zoomen met de filmcamera, weet nog niet of dat gelukt is.

En dat vervolgen we onze weg over de resterende drie bruggen, de Geitøyasunderbrug, de Store Lauvøysundbrug en de Lille Lauvøysundbrug. We hebben weer ontzettend veel foto’s gemaakt van dit schitterende stuk weg.

Vlak voorbij de bruggen zijn we gestopt bij Bjartmans Favorittkro om een kop koffie te drinken. Blijkt de gastvrouw Nederlandse te zijn en ontzettend vriendelijk. We hebben lekker buiten op het terras gezeten, Walter met een stuk appelcake en vanille-ijs erbij. Echt een ontzettend leuk zaakje.

Daarna onze weg vervolgd naar Kristiansund waar we zouden overnachten. De weg bleef veel mooie uitzichten geven. Zit ik op mijn gemak naar een klein stuwmeertje te kijken aan de rechterkant dat gebruikt wordt als watervoorziening voor het omliggend gebied, gaat Walter opeens vol in de remmen. Steekt er toch opeens een groot hert de weg over, vlak voor onze auto. Een kleiner hert rende langs de linkerkant van de weg. Dat was echt even schrikken maar wel mooi om te zien. Gelukkig zat er geen auto vlak achter ons. Helaas ging alles te snel om een foto te maken.

Aangekomen in Kristiansund waren we verbaasd dat dit zo’n grote stad was, ik had eigenlijk een klein dorp verwacht. We zijn nog even langs de haven gelopen maar het was veel vergane glorie, niet echt een gezellige stad.

Maar we hebben ’s avonds wel ontzettend lekker gegeten bij een Indiaas restaurant, dat was echt genieten. Daarna weer terug naar ons hotel. We liggen eigenlijk iedere avond redelijk op tijd in bed, de vele indrukken overdag maken je toch moe.

We overnachten in het Scandic Kristiansund.