Vandaag verlaten we de prachtige westkust van Noorwegen met zijn mooie fjorden, steile kliffen, lieflijke dorpjes met schattige kerkjes om naar het binnenland van Noorwegen te rijden, beter gezegd, we gaan op weg naar Lillehammer. Voor de ouderen onder ons, dit is vooral bekend door de Olympische Winterspelen van 1994.

Maar ook het binnenland van Noorwegen is schitterend, het is een ruig landschap.

Ons eerste doel van vandaag is Dovrefjell National Park (NP). Dit NP ligt verspreid over 3 provincies, is ongeveer 1400 m2 groot en bestaat sinds 1974. Dit gebied is tot NP uitgeroepen om het behoud van de noordelijke alpine ecosystemen. Het NP is een grimmig, ijskoud maar onwaarschijnlijk mooi bergachtig plateau dat het grootste deel van het jaar onder een dik pak sneeuw ligt. Maar het is vooral bekend omdat dit het leefgebied is van de muskusossen.Ook zou je hier rendieren, veelvraten, adelaars en giervalken moeten kunnen zien. Maar helaas, wij hebben niets gezien van dit alles. Wel een prachtige arctic vos die voor ons op de weg liep. Helaas was ik te laat met het nemen van een foto.

We zijn gestopt in Hjerkinn, hier vind je een prachtig uitkijkpunt over het Dovrefjell NP. Dit ligt erg hoog op ongeveer 1000 meter. Het was dan ook flink koud, zo ongeveer rond de 4 graden. Dus buiten een hemd en trui, deed ik ook een fleecevest met daarover een regenjas aan.

Het uitzichtpunt vond je na een wandeling van 1500 meter, zou zelfs geschikt zijn voor rolstoelen. Nou is 1500 meter lopen in Nederland niet veel, maar hier is dat anders. 1500 meter stijgen, met een koude, gure tegenwind over een grindpad, daar doe je toch al gauw 20-25 minuten over.

Maar het uitzicht was schitterend. Het uitzichtpunt zelf is ook heel bijzonder. Het bestaat uit een cortenstalen buitenkant met binnenin ronde banken van donker hout.

En de voorkant is alleen maar raam. Ook brandde er een open haard, dat was wel fijn met die kou. Dit gebouw is in 2011 winnaar geworden van het World Architecture Festival. We hebben hier dan ook een tijd zitten genieten van het uitzicht, maar helaas, geen rendier of muskusos te zien.

Het valt ons sowieso op dat er weinig wild te zien is ondanks de vele natuur. Ook geen roofvogels die je toch wel zou verwachten boven de velden en meren. Maar misschien is het te koud voor die dieren.

Daarna teruggelopen naar de auto. Onderweg nog wat informatie gelezen over het feit dat hier sinds de 17^e eeuw veel mijnbouw is geweest, dit is pas in de jaren ’60 gestopt. De mijn ging 850 meter de diepte in, op het hoogtepunt werkten er meer dan 450 mijnwerkers. Maar uiteindelijk is er besloten om het gebied terug te geven aan de natuur en dat is maar goed ook.

Daarna reden we door langs een ander national park, het Rondane NP. Dit is een hoogvlakte met tien bergtoppen die ruim 2.000 meter boven de zeespiegel uitsteken. De hoogste top, Rondslottet, steekt 2.178 meter boven de zeespiegel uit. De naam betekent ‘het kasteel van Rondane’. In dit park vind je ook één van de laatst overgebleven wilde rendierkuddes van Noorwegen. Het is een paradijs voor wandelaars. Je ziet hier dan ook ontzettend veel campings, in de zomer moet dit een echt toeristengebied zijn. Het is dan ook een prachtige weg die we rijden. De loofbomen hebben mooie herfstkleuren die contrasteren met het bijna lichtgevende rendiermos.

We maken ook even een tussenstop bij uitkijkpunt Sohlbergplassen. De ronde lijnen van dit uitzichtpunt zijn in harmonie met de natuur en het uitzicht is prachtig.

Het is hier ook behoorlijk hoog en dat betekent koud. Op een gegeven moment zitten we ruim boven de 1000 meter en geeft de temperatuur in de auto 2 graden aan. Een heel verschil met het lekkere weer gisteren in Trondheim!

We rijden verder langs schitterende meren, prachtige rivieren en af en toe een waterval. We rijden zelfs een klein stukje door de wolken, een nevel van mist valt op de voorruit. Maar dan gaan we weer dalen, de temperatuur loopt langzaam op naar 9 graden. Rond half vijf komen we aan in Lillehammer, bij Birkebeineren Hotel & Apartments. Het ligt helaas wel wat verder van het centrum vandaag. Maar wel vlak bij de Olympische skischans, we zien het begin van de schans vanuit onze hotelkamer. Lopend naar een restaurantje gaat vanavond helaas niet lukken, dan moeten we weer echt een stuk dalen en na het eten een flink stuk stijgen. En dat zien we geen van beide zitten. We zijn met de auto naar het centrum gegaan en hebben gegeten in restaurant Hvelvet. Dit zit in het voormalige bankgebouw van de Norge Bank. Ons tafeltje stond net voor de ingang van de vroegere kluis. 's Avonds is het mooi verlicht.